Ulicę Mickiewicza wytyczono w drugiej połowie XIX wieku, jako łącznik centrum miasta z powstałą na zachód od niego hutą żelaza „Jakub”. Ponieważ przy zakładzie istniał duży staw hutniczy, ulicę nazwano Nadbrzeżną. Na początku ubiegłego stulecia nazwę zmieniono na August-Schneiderstarsse, na cześć burmistrza Katowic, pełniącego swe funkcje pod koniec XIX wieku. Na przełomie stuleci ulica została zabudowana eklektycznymi, lub secesyjnymi kamienicami, mieszczącymi także sklepy i zakłady rzemieślnicze oraz budynkami użyteczności publicznej. Najefektowniejszy gmach, który kiedyś był ozdobą ulicy Mickiewicza, niestety już nie istnieje. To Synagoga Wielka, stojąca wówczas przy dzisiejszym placu Synagogi. Wzniesiono ją w latach 1896-1900, w stylu eklektycznym, z zastosowaniem m.in. motywów mauretańskich. Nad budowlą dominowała potężna kopuła. Gmach został podpalony przez hitlerowców już w pierwszych dniach września 1939 roku.
Z synagogą sąsiadował, zachowany do dziś, piękny budynek szkolny, służący obecnie III Liceum Ogólnokształcącemu im. Adama Mickiewicza. Ten ceglany gmach stanął w roku 1900 i zachwyca eklektyczną architekturą, z wyraźnymi nawiązaniami do gotyku, renesansu, a także stylów późniejszych. Drugim sąsiadem dawnej synagogi była łaźnia miejska, wystawiona z cegły już w latach 1894-95, w stylu historyzującym. Na elewacji łaźni umieszczono tablicę upamiętniającą postać Richarda Holtzego. Z końca XIX i początków XX wieku pochodzi szereg kamienic, którym projektanci nadali przede wszystkim cechy stylów historycznych. Pomiędzy nimi odnajdziemy także ładne przykłady budowli secesyjnych. Z później powstałych obiektów warto przyjrzeć się chociażby ekspresjonistycznemu gmachowi dawnego Banku Gospodarstwa Krajowego. W okresie międzywojennym zaprojektowali ten budynek znani na Śląsku architekci: Stanisław Tabeński i Jan Noworyta. Trudno nie zauważyć przy ulicy Mickiewicza także współczesnych wieżowców Stalexportu.
